Data wydania: 2004
Tracklista:
- Dark Chest Of Wonders
- Wish I Had An Angel
- Nemo
- Planet Hell
- Creek Mary's Blood
- The Siren
- Dead Gardens
- Romanticide
- Ghost Love Score
- Kuolema Tekee Taiteilijan
- Higher Than Hope
Skład zespołu:
- Tarja Turunen - vocals
- Tuomas Holopainen - keyboards
- Erno Vuorinen - guitars
- Marco Hietala - bass & vocals
- Jukka Nevalainen - drums & percussion
Go scinnie:
- Orkiestra i chór pod przewodnictwem Pipa Williams'a
- John Two-Hawks - indianin z Creek Mary's Blood
- Marc Brueland - głos w Higher Than Hope
Recenzja
Once to ostatni album Nightwish, w którym możemy usłyszeć głos Tarji. Porwał on za sobą miliony fanów, wiele osób wraz z nim po raz pierwszy zetknęło się z twórczością zespołu, czasami nawet z power metalem, lecz czy naprawdę jest taki dobry?
Zaczyna się mocnym, rytmicznym i porywającym utworem, Dark Chest of Wonders, który obfituje w wyraźne riffy oraz świetne partie chóru. Tarja również pokazuje na co ją stać, zwłaszcza pod koniec utworu, gdzie może się wydawać, że jej wokal szaleje wraz z muzyką.
Po tak mocnym wstępie można się spodziewać tylko lepszych utworów, ale czeka na nas rozczarowanie. Wish I Had an Angel jest utworem słabym, psującym klimat zbudowany przez Dark Chest of Wonders. Orkiestra, którą słychać w tle, jest źle dopasowana, a całość niezwykle chaotyczna.
Następnie pędzimy prosto w świat mistycznego kapitana Nemo, który wciąż szuka drogi do domu. Utwór jest zdecydowanie lepszy od poprzedniego, zarówno od strony lirycznej jak i muzycznej. Znowu jednak jest ale... brakuje w nim zdecydowania. Nie do końca można go sklasyfikować. Ni to ballada, ni to power metalowy porywający kawałek. Na pewno jednak na plus można zaliczyć obecność solówki gitarowej, chociaż nie jest ona najwyższych lotów. Melodia przyjemna, lecz na brawa może zasłużyć tylko solowa dawka klawiszy.
Planet Hell mogło być ratunkiem dla klimatu, zwłaszcza po genialnym wstępie, który zapewnia nam orkiestra oraz chór pod przewodnictwem Pipa Williams'a. Niestety środek jest słaby, nawet bardzo. Chcieli zrobić coś mocnego, ale tutaj wyraźnie zgrzyta wokal. Wokal Tarji...
Creek Mary's Blood, Kuolema Tekee Taiteilijan oraz Higher Than Hope to świetne ballady, z którymi naprawdę warto się zapoznać. Są pełne pasji, emocji, oraz wyraźnie wyróżniają się w całym albumie. Zwłaszcza Creek Mary's Blood, której klimat przewyższa nawet niektóre starsze utwory, a przemowa Johna Two-Hawks'a jest naprawdę świetna. Krótko rzecz ujmując: bez tych trzech ballad możnaby sobie spokojnie Once darować.
Reszta to tylko "kolejne utwory", które nie wyróżniają się niczym szczególnym, ale i nie rażą. Na całej płycie zdecydowanie dominuje orkiestra oraz partie klawiszowe, a Marco często wzmacnia szwankujący wokal Tarji. Jako produkt komercyjny Once spełnia swoją rolę świetnie. Utwory wpadają w ucho, są przeznaczone dla wszystkich, nie tylko fanów zespołu, ale ci o bardziej wyszukanych gustach mają pełne prawo czuć się nieco oszukani.
Można trochę czasu poświęcić na pożądne przesłuchanie albumu, a nuż ktoś znajdzie coś dla siebie. Ja niestety nie znalazłem, ale jeśli zgasić światło w pokoju i zapalić świece, chociaż na chwilę zamknąć oczy i dobrze się wsłuchać, to można odnaleźć chociaż namiastkę tego czaru, który towarzyszył nam od Angel Fall First, przez Oceanborn i Wishmaster aż do Century Child.
| Plusy + |
|
| Minusy - |
|
| Ocena |
6+ / 10 |
