| Okładka | Opis |
 |
|
Po niewielkim przestoju, jakim był dla mnie drugi tom cyklu, ze sporymi oczekiwaniami sięgnęłam po trzecią jego odsłonę, tym chętniej, że w końcu na horyzoncie pojawił się tytułowy Lodowy Ogród. Zakończenie poprzedniej części nie było może aż tak wstrząsające jak końcówka pierwszej , jednak i tak wzbudziło ogromną ciekawość i chęć bliższego poznania dalszych losów bohaterów.
Vuko wraz ze swoją czteroosobową kompanią zaokrętowali się na przedziwnym lodowym drakkarze, który powoli i nieubłaganie unosi ich prosto w stronę budzącej grozy, tajemniczej wyspy, gdzie stoi Lodowy Ogród. Grunaldi był już wcześniej w jego pobliżu i wspomnienia tej wyprawy do dziś nie dają mu spokoju. Pełni niepokoju, jednak gotowi na wszystko bohaterowie próbują sprzeciwić się nieugiętej woli, jaka prowadzi niesamowity zamarznięty okręt.
Tymczasem, książę, ostatni potomek dynastii Tendżaruk, wraz z trójką wiernych kireneńskich najemników zostali sprzedanistraszliwym i tajemniczymLudziom Niedźwiedziom. Dopiero po fakcie okazuje się, że są oni zwykłymi ludźmi,przebranymi w zwierzęce skóry i maski. Terkej Tendżarukw towarzystwie Snopa, Benkeja, oraz N'Delego trafiają na ogromne targowisko, na którym sami, zgodnie z wolą prawomówcy, ponownie stają się towarem. Ich niewola ma potrwać jedynie kilka lat, po czym zgodnie ze zwyczajami panującymi u Ludzi Niedźwiedzi staną się wolnymi ludźmi i będą mogli robić, co zechcą.
W tym tomie, w przeciwieństwie do dwóch poprzednich, poznajemy bliżej bohaterów, którzy do tej pory pojawiali się tylko jako postacie epizodyczne. Wprawdzie o żadnym z nich nie dowiemy się zbyt wiele, nie wnikamy w ich przeszłość ani nie analizujemy motywów, jakimi się kierują, to jednak sam fakt obcowania dłużej z kimś innym niż Vuko i Terkej przysporzył powieści świeżości. Bohaterowie, mimo pozornie beznadziejnych sytuacji, w jakich się znaleźli, nie poddali się, w dalszej części dążąc do realizacji własnych celów.
Podobnie jak w drugiej księdze „Pana Lodowego Ogrodu”, tak i tu mamy okazję poznać kolejne krainy Midgaardu oraz zachwycić się samą kreacją świata, w której trudno znaleźć jakiekolwiek luki. Tajemnicze miejsca, oraz skrupulatnie wykreowane społeczności sprawiają, że, choć świat wydaje się zupełnie obcy, tomożemy się w nim bez problemu odnaleźć.
Fabuła zbliża się do połączenia obu wątków, nakreślając wizję zakończenia całego cyklu, a dynamiczna akcja nie pozwala czytelnikowi na chwilę nudy. Powoli dowiadujemy się gdzie szukać trojga pozostałych przybyszy z Ziemi. Każde z nich jest obdarzone mocą Czyniących, przez co stanowią ogromne zagrożenie dla całego Midgaardu.W książce nie brakuje zaskakujących zwrotów akcji, dzięki czemu opowieść porywa i trudno się od niej oderwać.
Po niewielkim znudzeniu czy może raczej rozczarowaniu tomem drugim, przez ten przemknęłam błyskawicznie, choć może dlatego, że nie oczekiwałam już tego nastroju grozy, jaki wzbudziła we mnie pierwsza część, a jakiego tu zabrakło. W pełni cieszyłam się wciągającą fabułą oraz porywającą narracją i z czystym sercem polecam kontynuowanie lektury każdemu, kto już zaczął czytać „Pana Lodowego Ogrodu”. Tym, którzy jeszcze nie mieli okazji rozpocząć przygody z Vuko, zalecam sięgnąć po część pierwszą, gdyż cały cykl jest zdecydowanie wart uwagi.
Ocena 8/10
Trzecia wycieczka do Midgaardu okazała się równie przyjemna jak poprzednie.