O tym, jakim jesteś pisarzem, czytelnicy mogą się przekonać z lektury Twoich książek, ja natomiast chciałabym spytać jakim jesteś czytelnikiem? Co najchętniej czytujesz?
Intensywnym. Czytam bardzo dużo, bardzo dużo różnego rodzaju literatury, mam fazy, to jest tak, że stwierdzam, że teraz poczytałbym to, to jest ten moment, że chcę poczytać jeden konkretny gatunek, to go czytam aż do znudzenia, a wtedy przeskakuję na inny. Czytam dużo, więc staram się to w jakiś sposób różnicować jakby tymi właśnie seriami, bo czytam na przykład dużymi partiami Steinbecka, zaraz potem sięgam po Lee Childa, żeby spróbować to sobie jakoś zestawić. Na ile wędrówka przez Stany pokazana przez Steinbecka, a na ile pokazana przez Childa, w jaki sposób to działa, więc szukam sobie jakichś kluczy, zestawienia wszystkiego razem. Jestem ogromnym miłośnikiem popkultury w ogóle i patrzę na nią jako badacz, też taki badacz hobbysta, sprawdzając tropy, szukając ścieżek, obserwując bardzo uważnie, jak twórcy, autorzy popowi właśnie, sięgają z tych, których uważa się za klasycznych, czerpią z nich i przebudowują te ich historie w taki sposób, żeby działały. Tu wspomniany Steinbeck, Child właśnie działa, więc jestem czytelnikiem bardzo mocno zaangażowanym emocjonalnie w to, co czytam, to jest dla mnie główna rzecz dla książek, które chcę złapać. One mają mnie rozwinąć emocjonalnie, mają zbudować jakieś więzi empatyczne pomiędzy mną a bohaterem i jeżeli tego nie ma, nieważne czy bohatera lubię, czy nie lubię, ale te emocje muszą być. Jeżeli tego nie ma, to ciężko jest się książce przebić.
A powiedz mi jakieś ulubione książki? Takie TOP 3, ciężko wybrać?
Ja myślę, że nawet nie aż tak, znaczy się na pewno dwie ulubione jestem w stanie wymienić od ręki, bo to będzie Wielki marsz Stephena Kinga, który do dzisiaj robi na mnie ogromne, ogromne wrażenie, oraz Pan Światła Rogera Żelaznego. To by były takie dwa tytuły, które są naprawdę, naprawdę najmocniejsze i które bardzo mocno uwielbiam. Gorzej by było wybierać dalej, bo dalej to już jest łatwiej gdzieś uderzyć autorami niż konkretnymi książkami. Wspomniany Steinbeck, Vonnegut, bardzo sobie cenię Chucka Palahniuka jakby za wcześniejsze rzeczy, bo on pisze w bardzo podobny sposób te swoje książki, ale ma tych tytułów bardzo dużo, na przykład Rozbitek Chucka Palahniuka to jest moja absolutnie jedna z ukochanych książek, może nie w trójce ale w pierwszej dziesiątce znalazłby się na pewno. I takich autorów jest mnóstwo, co chwila kogoś nowego odkrywam.
A jacyś autorzy Cię szczególnie inspirują?
Wspomniany King inspiruje mnie może nie tyle, jeśli chodzi o to, co pisze, ale o to, jaką ma filozofię pisania, w jaki sposób podchodzi do pisania, w jaki sposób podchodzi do tego całego procesu i jak ważną rolę odgrywa to w jego życiu. King to co pokazuje całym swoim życiem, to jest przede wszystkim to, że upór, konsekwencja, ciężka praca bardzo mocno w tym zawodzie owocuje.
A powiedz mi jeszcze czy jest jakaś taka książka, którą uważasz, że każdy powinien przeczytać, która uważasz że trafi do każdego i którą z czystym sumieniem poleciłbyś każdemu?
Nie. Nie ma książki, która trafia do każdego. Myślę sobie, że nie ma takiego tytułu, który po prostu bezwarunkowo poleciłbym każdej osobie, bo to jest coś takiego jak ukierunkowywanie się. Nic nie jest dla wszystkich. Są książki, na których czytaniu czytelnik nie straci, w sensie może mu się nie spodobać, ale zainwestowany czas pokaże mu coś. Popkultura tak właśnie działa, że są książki, które znać wypada, bo jeżeli się ich nie zna, to nie łapie się odniesień dużo później, które się pojawiają. W jaki sposób się to wszystko przebudowuje, w jaki sposób to wszystko gdzieś tam przechodzi. Nie ma, jakby nie ma problemu, żeby przeczytać Bastion wspomnianego Kinga, że się będę do niego odwoływał bez znajomości wspomnianego już wcześniej również Steinbecka. Nie ma takiego połączenia, konieczności, ale jeśli człowiek przeczyta jedno i drugie, zauważa, w jaki sposób się to wiąże i to jest bardzo częste, że autorzy książek popowych, które się uważa za proste, są bardzo oczytanymi ludźmi. W większości przypadków bardzo oczytanymi ludźmi i czytają bardzo różne rzeczy, inspirują się mnóstwem, mnóstwem różnych historii. Teraz im więcej, to jest dobra droga, przechodzić od popu jakby sięgając do klasyki i w ten sposób ją właśnie poznawać.
Tak samo zawsze mawiał Terry Pratchett.
Tak, i Terry Pratchett bardzo często mówił o tym, że on nie czyta fantastyki, on czyta wszystko inne, bo fantastykę sam pisze. I to było bardzo fajnie u niego widoczne, że te inspiracje kryminałami noir, inspiracje westernem, czy gdzieś w pewnym momencie w ogóle jakąś tam powieścią totalną, które się tam pojawiają. Wszystko to u niego jest w jednym czy drugim miejscu i tak sobie myślę, że najfajniej jest rzeczywiście trafiać po tych czasem listach, po rekomendacjach autorów, których się lubi, sprawdzić: Ej, zobaczymy kogo lubisz, zobaczymy co jest dalej, krok po kroku i głębiej. Na pewno nie zatrzymywać się na jednym gatunku, na pewno nie zatrzymywać się na jednym autorze.
Dokładnie tak. Dziękuję za rozmowę.
Dziękuję również.