 | Tytuł: Bang! Liczba graczy: 4-7 Rok wydania: 2002 Wydawca: Bard |
Z pewnością większości z nas jest znana gra w mafię, gdzie gracze dzielą się na dobrych, złych i neutralnych bohaterów. Ta popularna rozrywka doczekała się wielu wydań, jak na przykład w realiach Okrągłego Stołu (Avalon), Neuroshimy (The Resistance) czy po prostu fantasy (Wilkołaki). Gra karciana "Bang!" stanowi kolejną adaptację mafii, tym razem w klimacie Dzikiego Zachodu. Jak wskazuje sam tytuł, zapowiada się... wystrzałowo!
Bang bang, I shot you down
Gracze w liczbie od 4 do 7 wcielają się w znanych rewolwerowców, spośród których jedni stoją po stronie prawa, a drudzy, no cóż, bezprawia. Żaden z nich nie wie, komu może zaufać, jednak każdy ma do wypełnienia swój cel. Dobry musi pomóc pozbyć się złych, a zły - dobrych. Aż ciśnie się na usta: zostaje jeszcze brzydki, prawda? Jego zadaniem jest pozostać samemu na polu bitwy. Tak właśnie - graczom w tajemnicy zostają rozdane karty Ról, przy czym każdej przyporządkowano cel, polegający na pozbyciu się odpowiednich bohaterów. Wśród nich znajdują się: Szeryf i jego Zastępcy (dobrzy), Bandyci (źli) i Renegat (brzydki). Szeryf jako jedyny ujawnia swoją tożsamość, pozostali trzymają ją w tajemnicy. Gracze muszą odkryć, kto stoi po której stronie i wystrzelać wszystkich wrogów.
Szeryf jako jedyny pokazuje swoją kartę Roli
Bang bang, you hit the ground
Jak przebiega sama rozgrywka? Na początku wszyscy, oprócz otrzymania karty Roli, losują także kartę Postaci. Każda z nich posiada pewną zdolność specjalną, wykorzystywaną w różnych momentach rozgrywki. Na przykład, Bart Cassidy dobiera kartę za każdym razem, gdy zostaje zraniony, a Sid Ketchum może wyleczyć jeden punkt życia kosztem odrzucenia dwóch kart z ręki. Oprócz tego, gracze otrzymują na rękę tyle kart, ile wynosi liczba punktów życia wylosowanej przez nich postaci. Pozostałe tworzą talię, z której następnie będą pociągane dodatkowe karty. Dzielą się one na dwa rodzaje:
- brązowe - jednorazowego użytku
- niebieskie - przedmioty wielorazowego użytku lub karty wywołujące efekty specjalne
Na każdej karcie opisano jej działanie - zazwyczaj za pomocą grafik objaśnionych na karcie pomocniczej, choć niektóre z nich zawierają również opisy tekstowe. Niebieskie są przydatne i ważne, jednak kluczowe w dążeniu do wygranej są karty brązowe. Najważniejszą spośród nich jest tytułowy Bang!. Zagrany na gracza, symbolizuje strzał w jego stronę. Bang! może zostać rzucony tylko raz na rundę, a dodatkowym wymaganiem warunkującym jego skuteczność jest dysponowanie bronią o odpowiednim zasięgu. Dla wyjaśnienia, druga osoba na lewo od zagrywającego znajduje się w odległości 2, podobnie jak druga osoba na prawo. Mając do dyspozycji Colta.45 o zasięgu 1, nie można do nich strzelić! Postrzału da się uniknąć za pomocą niektórych niebieskich kart bądź za pomocą karty Pudło! (brązowej). Jeśli nie posiada się żadnej z nich, zraniony gracz ściąga ze swojej planszy Postaci jeden znacznik życia.
Tytułowy Bang! jest najważniejszą kartą w grze
Po zapoznaniu się z rolami, wybraniu Postaci i rozdaniu kart, gracz będący Szeryfem rozpoczyna rozgrywkę. Dobiera on na rękę dwie karty z talii, a następnie zagrywa dowolną ich ilość - może być to jedna, a mogą być i wszystkie, trzeba jednak pamiętać o ograniczeniu, dotyczącym Banga! Na koniec należy pozbyć się z ręki nadmiaru kart - limit wyznacza aktualnie posiadana liczba punktów życia. Wszystkie następne rundy wyglądają dokładnie tak samo. Kiedy ktoś zostaje zastrzelony, ujawnia swoją rolę. Gra toczy się w ten sposób do momentu, aż nie zostanie osiągnięty cel Bandytów (śmierć Szeryfa), Renegata (śmierć wszystkich poza nim) lub Szeryfa i jego zastępców (śmierć Bandytów i Renegata).
Bang bang, that awful sound
Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że gra w "Banga!" jest powtarzalna i niezbyt zajmująca - w końcu gracze skupiają się głównie na strzelaniu do siebie, a każda runda przebiega identycznie! Rzeczywiście, problemem wielu wydań popularnej mafii jest to, że szybko tracą swoją atrakcyjność. Bang! jest jednak jedyną tego typu grą, która wciągnęła mnie na tyle, że właściwie nigdy się nie nudzi i zawsze wracam do niego z taką samą ochotą. Tym, co go wyróżnia, jest dynamizm. Owszem, w rundzie każdy wykonuje te same czynności i przede wszystkim stara się zastrzelić innego gracza. Wiele tu także elementów charakterystycznych dla "typowej" mafii. Nie wiadomo, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem, trzeba więc obserwować i dedukować. Jeśli ktoś jawnie strzela do szeryfa, na pewno jest Bandytą lub Renegatem i Szeryf wraz z Zastępcami szybko go wyeliminują. Łatwo jednak o pomyłki i zdarza się, że zastrzeli się sojusznika. Dlaczego więc gra jest tak ciekawa? Decyduje o tym kilka czynników. Pierwszym, o którym należy wspomnieć, jest różnorodność kart. Tytułowy Bang! wcale nie jest najliczniej występującą. Opracowano mnóstwo możliwych akcji, a wiele z posiada niesamowity potencjał, pozwalający na utrudnianie rozgrywki przeciwnikom lub sprawienie, że staje się ona prostsza. Nie bez znaczenia są również starannie przygotowane karty Postaci - w grze dostępnych jest ich aż 16, a przetestowanie możliwości każdej z nich również sprawia, że standardowa mafia , zmodyfikowana przez twórców Banga!, przestaje być aż tak standardowa. Istotna jest także stała interakcja między graczami, towarzysząca rozgrywce.
- Bang! Tracisz życie!
- Ha, Pudło! Wcale nie!
- Strzelam w Ciebie!
- Nie możesz, masz tylko Colta!
- To wiesz co? Idziesz do więzienia!
Nietrudno co chwilę słyszeć coś takiego przy stole, na którym rozłożono tę grę, a im więcej osób przy nim siedzi, tym lepiej i weselej!
Problemem mafii często staje się fakt, iż gracze co najwyżej wygłaszają między sobą spostrzeżenia, co na dłuższą metę przestaje być ciekawe. Mechanika "Banga!" natomiast wprowadza dużą dawkę dynamizmu, zmienia utrwalony wizerunek mafii. Wszystkie te elementy razem wzięte stworzyły coś, co decyduje o uroku tej gry - nie tylko wprowadza ona powiew świeżości, ale też daje mnóstwo frajdy, śmiechu i zabawy!
Różnorodność kart urozmaica rozgrywkę
Tak naprawdę do gry w mafię wystarczy długopis, papier, na którym zapisze się role i odrobina fantazji do wymyślenia fabuły. Kto jednak odmówi przyjemności popatrzenia na ładnie wykonane karty i plansze? Umieszczone na nich rysunkowe grafiki są nie tylko klimatyczne i pozwalają przenieść się na najprawdziwszy Dziki Zachód, ale też zostały estetycznie wykonane. Co prawda, na początku pojawia się problem z zapamiętaniem znaczenia występujących na nich symboli, jest to jednak kwestia dwóch, maksymalnie trzech rozgrywek. Grając w "Banga!" i patrząc na rozrzucone po stole karty i plansze można bez trudu poczuć się jak kryjący się za skałami rewolwerowiec, gorączkowo zmieniający naboje w swojej broni!
Bang bang, I used to shoot you down
Oczywiście, "Bang!" to przede wszystkim prosta, niewymagająca rozrywka, która idealnie sprawdzi się na spotkaniach towarzyskich czy imprezach. Nikt nie powinien mieć problemu ze zrozumieniem zasad, dlatego można mieć pewność, że nikt nie zanudzi się już przy tłumaczeniu. W "Banga!" naprawdę łatwo się wkręcić i jestem pewna, że ktokolwiek w niego zagra, szybko stanie się fanem tej wersji mafii!
Ocena: 9/10
Szybka, prosta i dynamiczna gra, będąca zdecydowanie najlepszą wersją mafii, jaka w ostatnich latach ukazała się na rynku karcianek.