 | Tytuł: Budowniczowie. Antyk Liczba graczy: 2-4 Rok wydania: 2015 Wydawca: REBEL |
„Budowniczowie. Antyk” to ekonomiczna gra karciana, w której twoim zadaniem jest wznoszenie antycznych budowli. Od domu mieszkalnego czy placówki handlowej, przez forum albo koszary, aż do Piramidy bądź Latarni z Aleksandrii. Wciel się w zarządcę, rekrutuj pracowników i zbuduj jeden z Cudów Starożytnego Świata.
Na dobry początek
Niewielka puszka mieści całą, niezbyt bogatą, za to dość rozmaitą zawartość gry, złożoną z różnych kart i żetonów symbolizujących Sestercje. Znajdziemy tu:
- 23 srebrne monety,
- 17 złotych monet,
- 18 kart Robotników,
- 6 kart Więźniów,
- 4 karty Narzędzi,
- 4 karty Pożyczki,
- 4 karty przezroczyste karty Uniwersytetu,
- kartę pierwszego gracza,
- 29 kart Budynków,
- 4 karty Maszyn.
- Instrukcję
Jakość wykonania zarówno kart, jak i żetonów nie pozostawia wiele do życzenia. Graficznie wszystkie elementy utrzymane są w antycznych klimatach; liczne łuki, kolumny, stroje postaci oraz prymitywnie zbudowane maszyny od razu przenoszą nas do starożytności. Ilustracje są czytelne i wyraźne, dzięki czemu, po krótkim przedstawieniu zasad, gra staje się bardzo intuicyjna.
.jpg)
Do najważniejszych kart w grze należą te przedstawiające Budynki (i Maszyny) oraz te prezentujące Robotników (w tym Więźniów i wolnych Obywateli). Dwustronne karty Budynków ukazują na awersie koszt wybudowania oraz zyski z budowy. Ten pierwszy oznaczony jest z prawej strony karty, gdzie pod symbolami surowców (Kamień, Drewno, Elementy Architektoniczne i Dekoracje) widnieje odpowiednia (od zera do pięciu) ilość prostokącików, przedstawiająca ile sztuk danego materiału niezbędne jest do wzniesienia budowli. W górnym lewym rogu widnieje nagroda w Sestercjach i punktach zwycięstwa, jaką gracz otrzyma za wzniesienie obiektu. Rewers przedstawia skończony Budynek oraz ilość punktów zwycięstwa, jaką przyniosło jego zbudowanie..
Równie ważne, co karty przedstawiające budowle, są karty Robotniców, dzięki którym uda nam się je wybudować. Obywatele, jakich możemy nająć różnią się między sobą kosztem zatrudnienia wyrażonym w Sestercjach oraz rodzajem i ilością materiałów jakie zapewni nam wysłanie ich do pracy. Najsłabszym i najtańszym z Robotników jest Uczeń, który zapewnia po jednej sztuce w dwóch rodzajach surowców, zaś najlepsi - Mistrzowie - gwarantują aż pięć jednostek, rozbitych między dwoma typami materiałów.
Kamień węgielny
„Budowniczowie. Antyk” to gra turowa. By rozpocząć rozgrywkę, należy rozłożyć na stole wszystkie karty . W pierwszym szeregu powinno się znaleźć czterech losowo wybranych Więźniów, wszystkie Narzędzia, karty Uniwersytetów oraz Pożyczek. Pozostałe karty Budynków oraz Maszyn tasujemy i wykładamy w rzędzie pięć pierwszych kart, resztę odkładając na obok, podobnie postępujemy z talią Robotników.
Na początku każdy z graczy ma do dyspozycji dziesięć Sestercji oraz jednego losowo wybranego Ucznia. Po wybraniu kto rozpocznie rozgrywkę, przydziela mu się kartę pierwszego gracza i może on zaczynać działania. Każdy grający w swojej turze może wykorzystać jedną z trzech dostępnych akcji oraz dokupić dowolną ilość kolejnych akcji po pięć Sestercji każda. Można je przeznaczyć na kilka różnych czynności:
- Rozpoczęcie budowy
- Najęcie Robotnika
- Podjęcie inwestycji (zakup Więźnia, zakup Narzędzia, wzięcie Pożyczki, szkolenie Robotnika)
- Wysłanie Robotnika do pracy
- Pobranie Sestercji
Do roboty!
Rozpoczęcie budowy wiąże się z wybraniem jednej z pięciu dostępnych kart Budynków wyłożonych na stole. Puste miejsce uzupełniane jest automatycznie kolejną budowlą. Wśród kart Budynków znajdują się cztery karty Maszyn, które w przeciwieństwie do pozostałych obiektów, po wybudowaniu wchodzą w pulę dostępnych nam Robotników, przynosząc nam jednocześnie punkty zwycięstwa.
Najęcie Robotnika wygląda w podobny sposób. Wybieramy jedną z pięciu kart wyłożonych na stole , natychmiastowo uzupełniając zwolnione miejsce kolejnym Obywatelem. W talii Robotników znajdziemy Uczniów (o ile graczy jest mniej niż czworo), Czeladników, Rzemieślników, Obywateli oraz Mistrzów.
Kolejną z możliwości jaką dają nam dostępne akcje, jest podjęcie jednej z czterech inwestycji. Możemy zakupić Więźnia, wybierając jednego z czterech wyłożonych na stole. Więźniom nie musimy płacić, gdy wysyłamy ich do pracy, jednak ich obecność w momencie podliczania punktów zwycięstwa obniża nasz końcowy wynik. Niewolnika nie wyposażymy w narzędzie, ani nie wykształcimy. Więźnia można wyzwolić kosztem jednej akcji i wtedy stanie się pełnoprawnym Obywatelem. Inną opcją jest zakup Narzędzia, które trafia do puli naszych Robotników. Wysyłając jednego z Obywateli do budowy, możemy mu je wręczyć, zwiększając ilość surowców jakie zapewni posłanie go do pracy. Każdy pracownik korzysta naraz tylko z jednego Narzędzia. Trzecią opcją jest posłanie wybranego Robotnika na Uniwersytet; wybieramy wtedy dowolną z czterech przezroczystych kart i kładziemy na danym Obywatelu. Koszt wysłania do budowy wyszkolonego pracownika nie zmienia się. Ostatnią z dostępnych inwestycji jest zaciągnięcie Pożyczki, czyli pobranie dziesięciu Sestercji z banku. Niespłacona Pożyczka obniża końcową ilość punktów zwycięstwa. Spłacenie pożyczki (z lichwiarską marżą) nie jest akcją i można je wykonać w dowolnym momencie gry.
Kluczowym punktem gry jest wysłanie Robotnika do pracy. Spośród puli posiadanych Obywateli (oraz ukończonych Maszyn i posiadanych Narzędzi), delegujemy jedną z postaci do budowy wybranego wcześniej Budynku. Wysłanie pracownika, oprócz kosztu akcji, wiąże się z uiszczeniem wskazanej na jego karcie opłaty w Sestercjach. Maszynom się nie płaci, jednak nadal posłanie, którejś z nich do budowy pociąga za sobą koszt w punktach akcji. Wyprawienie jednego z Robotników do budowy zużywa jedną akcję, jednak posłanie w jednej turze dwóch Obywateli do pracy przy tym samym Budynku pociąga za sobą dodatkowy koszt (w sumie trzy akcje). Jeżeli chcemy jednocześnie wysłać trójkę Robotników, by wznosili tę samą budowlę, będziemy potrzebować sześciu akcji. Posłanie trzech Obywateli na trzy różne place budowy wiążę się z wykorzystaniem tylko trzech akcji. Pracownik zajęty jest budową, dopóki dany obiekt nie zostanie ukończony, w tym czasie nie może być szkolony, ani wyposażany w Narzędzie (nie można posłać do budowy samego Narzędzia), nie można go również przenieść na inny plac budowy.
Jeżeli nie mamy ochoty (albo wystarczającej ilości Sestercji) na wykonanie wspomnianych wyżej akcji, zawsze możemy otrzymać za nie pieniądze. Za jedną akcję dostaniemy jedną Sestercję, za dwie trzy, a jeśli nie wykonamy żadnej, możemy pobrać z banku aż sześć monet.
Gra zostaje ukończona, gdy któryś z graczy zdobędzie siedemnaście punktów zwycięstwa. Jeżeli był to ostatni gracz, rozgrywka się kończy, jeżeli nie, należy przeprowadzić ostatnią turę, tak by każdy rozegrał ich taką samą ilość. Należy wtedy jedynie podliczyć wszystkie punkty zwycięstwa (doliczając po jednej dziesiątej punktu za każdą posiadaną Sestercję) i ten kto nazbierał ich najwięcej, wygrywa, zaś w przypadku remisu zwycięzców będzie więcej.
Wrażenia
„Budowniczowie. Antyk” to stosunkowo prosta i intuicyjna gra, a opanowanie jej zasad zajmuje dosłownie chwilę. Jednak, mimo prostoty, jest to dość zajmująca karcianka. Swoje akcje planujemy z dużym wyprzedzeniem, uważnie obserwując jak zmieniają się dostępne na stole Budynki, Robotnicy, Narzędzia i Uniwersytety. Ważne jest staranne przeanalizowanie posiadanych zasobów finansowych i najęcie takich pracowników, którzy zapewnią nam jak najkrótszy czas wznoszenia budowli. Każda tura przybliża naszych przeciwników do zwycięstwa, dlatego należy się jak najmocniej skupić na tym, by nie przeszarżować z ilością wznoszonych jednocześnie Budynków lub kosztami posłania do pracy posiadanych Robotników.
Pojedyncza rozgrywka mija błyskawicznie, jednak przy grze spokojnie można spędzić kilka godzin, gdyż losowo pojawiające się na stole Budynki i Robotnicy sprawiają, że nie zawsze można przyjąć taką samą strategię rozbudowy. Kolejną z zalet tej karcianki są niewielkie wymiary metalowego pudełka, które pozwalają zabrać ją gdziekolwiek, nie obciążając za bardzo bagażu i nie narażając zawartości na uszkodzenie. Zabrakło mi natomiast alternatywnych wariantów rozgrywki, które sprawiłyby, że znacznie więcej czasu potrzeba, by gra zaczęła nudzić. W tym aspekcie jej prostota staje się wadą, gdyż trudno wymyślić do niej coś, co mogłoby uatrakcyjnić rozgrywkę doświadczonym graczom. Minusem jest też stosunkowo niewielka ilość kart Budynków oraz Robotników, które po kilkudziesięciu rozegranych partiach znamy już na pamięć. Jednak, mimo wszystko to naprawdę dobra gra, pozwalająca zaabsorbować rozgrywką na dłuższy czas.
Ocena 7/10
Stosunkowo prosta, jednak bardzo przyjemna gra ekonomiczna w antycznym kimacie.
Za egzmeplarz recenzencki serdecznie dziękuję wydawnictwu REBEL.