Sięgając po grę planszową Świat Dysku Ankh-Morpork powinniśmy wiedzieć kilka rzeczy. Jest to dzieło Martina Wallace'a, autora tytułów takich jak Boże Igrzysko, Runebound czy Age of Steam. Gra obsadzona jest w realiach Świata Dysku – uniwersum stworzonego przez Terry'ego Pratchetta. Jak widać mamy do czynienia z mieszanką wybuchową. Z jednej strony światowej sławy projektant gier planszowych, z drugiej zaś fenomenalna proza wielkiego pisarza. Co się stanie, gdy połączymy ze sobą te dwa żywioły? Gra doskonała, czy może katastrofa? Przyjrzyjmy się temu bliżej, a może uda nam się odnaleźć odpowiedź na to pytanie.
Mamy przed sobą duże pudełko, na którego wierzchu widzimy bardzo ładną grafikę. Przedstawia ona tytułowy Świat Dysku. Płaska ziemia wsparta na grzbietach czterech słoni, które stoją na skorupie wielkiego żółwia. We wnętrzu pudła znajdujemy dużą, solidną planszę bardzo dobrej jakości, zarówno pod względem grafiki, jak i tworzywa, z którego została wykonana. 132 karty do gry, o których opowiem w dalszej części. Mamy też karty zdarzeń losowych, przedstawiające różne ciekawe wydarzenia, z którymi będziemy się zmagać w czasie rozgrywki, karty dzielnic, opisujące profity/specjalne umiejętności poszczególnych dzielnic oraz karty tożsamości, dzięki którym wiemy co musimy zrobić aby wygrać grę. Warto już teraz dodać, że wszystkie karty opatrzone są bardzo ładnymi, klimatycznymi i pomysłowymi grafikami. W pudełku znajdziemy ponadto kartonowe monety, kość, karty pomocy dla graczy, przejrzystą instrukcję, a w końcu drewniane elementy (figurki prezentujące agentów, budynki, demony, trolle i znaczniki niepokoju). Jeśli chodzi o te ostatnie, to z czystym sercem jestem w stanie przyznać, że w tym aspekcie ktoś się nie popisał. Oczywiście, fixy spełniają swoją rolę, gdyż są wykonane w dość prosty i jednoznaczny sposób, ale miejscami widać przebarwienia, albo za słabo pomalowane fragmenty. Nie jest to może znaczna wada, aczkolwiek przy tak dobrej jakości pozostałych elementów gry, rzuca się w oczy.
Gra przenosi nas do miasta Ankh-Morpork. Jest to najbrudniejsze, najbardziej cuchnące i największe miasto w Świecie Dysku. To właśnie tutaj rozgrywa się akcja większości książek Prachetta. Wspomniana wcześniej plansza przedstawia plan miasta. Jest ono podzielone na 12 dzielnic. I to właśnie tutaj będzie się toczył wielki bój o wpływy w Ankh-Morpork, ponieważ osoba piastująca urząd patrycjusza zniknęła, pozostawiając miasto bez realnej władzy. Każdy wciela się w jedną z siedmiu charyzmatycznych osobowości i próbuje zgarnąć władzę dla siebie. Cel gracza to spełnić warunki zwycięstwa zawarte na kartach tożsamości, które do końca rozgrywki pozostają ukryte dla przeciwników. Rozgrywka polega na wykonywaniu różnych akcji, przejmowaniu kontroli nad dzielnicami Ankh-Morpork za pomocą wysyłania swoich agentów i kupowania budynków, a także ciągłym przeszkadzaniu sobie nawzajem.
Mechanika gry jest bardzo prosta. Rozgrywka składa się z zagrywania przez każdego grającego kolejnych kart akcji i rozpatrywania ich efektów. Każda karta akcji składa się z rysunku, symbolu/-i, czasami także tekstu. Możliwych ikon jest 9 i wszystkie są opisane w podręcznej zgapie. Każda ma osobliwe działanie - jedna daje nam pieniądze, kolejna zabija wrogiego agenta, jeszcze inna pozwala kupić dom, albo zagrać dodatkową kartę akcji. I tak właśnie zagrywając różne akcje dążymy do naszego zwycięstwa.
Ważnym aspektem w tej grze jest losowość. Choć nie można jej porównywać do przypadkowości z Osadników z Catanu, czy Ryzyka. Oczywiście rzucamy kością i losujemy tożsamości oraz karty akcji. Mimo to, da się obrać jakieś kierunki swoich działań i stworzyć taktykę zależną od warunków zwycięstwa, a na wszystkie są sposoby. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że losowość w grze oddaje trochę klimat prozy Prachetta. Nie byłoby czuć klimatu Świata Dysku, gdyby w czasie rozgrywki nie pojawiały się demony z innego wymiaru, które potrafią popsuć wszystkim plany, albo nagle nie nadleciał wielki smok, który pali nasz świeżo wybudowany domek. Klimat oddają też same karty akcji. Jak już wspominałem wcześniej, każda opatrzona jest w stosowny rysunek. Nie jest to nic innego, jak portret wybranej postaci, znanej z książek Prachetta. Co ciekawe, dobór ikonek akcji nie jest przypadkowy. Przeważnie oddają specyfikę danego bohatera, albo przynajmniej to, co robił/czym się zajmował w książce. Niestety w grze zabrakło interakcji między graczami. Oczywiście jest ta negatywna, czyli przeszkadzanie innym, okradanie z pieniędzy, niszczenie dorobku, zabieranie kart itd. Z jednej strony walka o władzę jest bezwzględna, z drugiej - interakcja w postaci np. wymiany nadawałaby smaczku. Dla osób obytych w świecie gier planszowych może być to materia, która pozostawi ogromny niedosyt.
Reasumując, Świat Dysku Ankh-Morpork Martina Wallace'a to bardzo dobra gra planszowa. Do ideału brakuje, ale na pewno nie można powiedzieć, że to kiepski tytuł. Duży plus za tłumaczenie dla polskiego wydawcy. Zalety gry to przede wszystkim klimat, wykonanie, wspaniałe grafiki oraz proste i przejrzyste zasady gry. Jak na klasyczną grę familijną jest łatwa, szybka, przyjemna i towarzyszy jej wiele śmiechu. Wady to cena - niestety, jak to na gry tego autora przystało, za Świat Dysku musimy zapłacić 149.95 zł. Przyczepiłbym się też do wspominanych wcześniej widocznych uchybień przy malowaniu drewnianych elementów. No i pozostaje niedostatek interakcji między graczami. Niestety gra przeznaczona głównie dla fanów, czytelników prozy Prachetta. Oczywiście osoba, która nie czytała nigdy żadnej książki, też będzie się świetnie bawiła, ale nie dostrzeże wszystkich smaczków, jakie prezentuje gra. Moja ocena końcowa to mocne 8+/10. Gra bez dwóch zdań godna polecenia.