G
dyby nie poszukiwacze przygód, zło już dawno zapanowałoby nad Torilem. Gdyby nie jasnowidzowie, nie byłoby szans na przygotowanie się na przeznaczenie. Gdyby nie zabójcy, świat stałby się zbyt nudny.
Poniżej opisałem tych, których role w budowaniu świata były i nadal są najważniejsze.
- Alaundo
- Alustriel
- Artemis Entreri
- Cadderly
- Drizzt Do'Urden
- Elminster
- Jarlaxle
- Khelben
- Yamun
- Zaknafein
Alaundo
Największy, nieżyjący już jasnowidz Torilu. Żył około 0 roku, choć do dziś jest to obiektem sporów. Jest współtwórcą Nazewnictwa Lat, ale jego największym osiągnięciem jest przepowiednia zapowiadająca Czas Niepokoju, a w szczególności śmierć Bhaala:
"(...)Pan Mordu zginie, ale przed śmiercią spłodzi legion śmiertelnych potomków. A ślady ich przejścia znaczyć będzie Chaos.(...)"
Alaundo jest patronem Candlekeep, gdzie pochwalne pieśni o nim są śpiewane od rana do wieczora.
Alustriel
Alustriel jest piękną Wybranką Mystry i jedną z Siedmiu Sióstr. Od lat włada Silverymoon, jednym z najważniejszych miast księżycowych efów, a oni ją nazywają, głównie przez jej urodę i pokojowe nastawienie, "Panią Nadziei" lub "Lśniącą Panią". Arcymagini w przeszłości była poszukiwaczem przygód, co pomogło jej nabrać doświadczenia, a obecnie włada Srebrnymi Marchiami, które niecały rok temu ogłosiły się nowym państwem. Obecnie uznaje się ja za najlepszą wieszczkę Faerunu. Alustriel będąc członkinią Sojuszu Lordów stanowczo przeciwstawia się Zhentarimom i innym złym organizacjom pragnącym zdominować Północ. Jej marzeniem jest zrównanie ze sobą wszystkich istniejących ras i rozwój sztuki.
Artemis Entreri
Artemis Entreri urodził się w Calimportcie, w regionie Calimshanu. Już od najmłodszych lat trudnił się sztuką kradzieży i cichego zabijania. Stał się tak dobry, ze polowało na niego wielu skrytobójców, w tym jego ojciec, którego Entreri musiał zabić, aby samemu zapewnić sobie żywot na ulicy. Miał w tedy około siedmiu lat. Następnie, jako jeden z lepszych, został przyjęty do największej gildii złodziei w Calimportcie, kierowanej przez Paschę Pooka. Pascha Pook zlecił Entreriemu zabójstwo niziołka Regina. Niziołek był kiedyś jednym z najlepszych złodziei Pooka, lecz ukradł mu klejnot, który maił moc zauroczenia wybranej przez posiadacza osoby. Podczas ścigania Regisa, Artemis Entreri natknął się na Drizzta Do'Urdena. Drow pokonał Entreriego podczas walki w Calimportskich kanałach, jednak skrytobójcy udało się uciec. Od tamtej pory rozpoczęła się śmiertelna rywalizacja między tymi dwoma fechmistrzami. Artemis Entreri został zabrany przez Drowów do Pomroku, do samego miasta Menzoberranzan. Dostał od czarnoskórych elfów prezent w postaci zdolności infrawizji. Ten oto skrytobójca czuł się w Pomroku niepewnie, wszędzie czaili się łowcy zdolniejsi i szybsi od niego. Jednak był on, jak to powiedział Jarlaxle, tylko człowiekiem. Rodząc się drowem stałby się zdecydowanie lepszy... Po wielu latach Entreri powrócił do Calimportu, aby "odmłodzić" swoje stosunki dyplomatyczne oraz by legendarny zabójca znów stał się ikona Calimportu. Entreriego można uznać za jednego z lepszych, a może najlepszego, skrytobójców powierzchni. W walce posługuje się on sztyletem i szablom. Ten oto wykładany klejnotami średniej wielkości sztylet, ma właściwości regenerujące. A mianowicie, gdy posiadacz zada przeciwnikowi cios sztyletem, energii życiowe przepływają z ofiary na zabójcę. Artemis Entreri nie ma na koncie walk w obronie czyjejś osoby, zazwyczaj walki były w obronie siebie samego. Na pewno nie jest on wzorcem do naśladowania dla ludzkiego pokolenia, żyjącego w Faerunie.
Podczas najazdu na Osadę Dallabad, Entreri stoczył walkę z Kohrinem Soulezem - dzierżycielem tak upragnionego miecza - Szponu Charona. Wygrywając tą walkę podstępem, miecz dostał się w posiadanie Entreriego. Jest to kombinacja miecza i rękawicy. Miecz miał wąską, ostrą jak brzytwa, lśniącą czerwienią klingę, ozdobioną na całej długości wizerunkami zakapturzonych postaci oraz długich kos, podkreśloną czarnym zboczem biegnącym wzdłuż środka. Głowica była obciążona czaszką.Pomiędzy głowicą a jelcem rękojeść była wyrzeźbiona na kształt kręgosłupa i klatki piersiowej, a sam jelec przypominał miednicę z rozłożonymi szeroko nogami, zakręcającymi powrotem w kierunku głowicy, tak że dłoń właściciela dobrze układała się między "kośćmi". Cała głowica, rękojeść i jelec były białe, niczym wypolerowane kości - idealnie białe, nie licząc oczodołów w czasce, które w jednej chwili wydawały się czarnymi jamami, a w następnej błyszczały czerwonym ogniem. Rękawica,przez którą przechodziły wiązania, wyglądające niczym żyły, zapewniała ochronę przed mentalnymi atakami miecza oraz potrafiły odbijać czary wysłane na właściciela. Miecz potrafił snuć smugi sadzy w powietrzu oraz sprawiać, że właściciel mógł pozostać niewidzialny (więcej Entreri nie odkrył od tej pory). Entreri stoczył mentalną walkę z mieczem, nie zakładając rękawicy i łapiąc za rękojeść, którą wygrał. Gdyby jednak tak się nie stało, został by spalony żywcem poprzez moc miecza.Pod koniec 40 lat w Entrerim zachodzi przemiana. Nie morduje on już na zlecenia, w ogóle stara się nie zabijać i stać się niezależny (dlatego opiera się mocy Crenshinibonu). Postanawia nawet zostać "łowcą nagród" łapiąc bandytów i złodziei.
Cadderly
Cadderly Bonaduce, syn złego arcymaga, wychowany w znajdującej się powyżej spokojnego miasteczka Carradoon świątyni Deneira i Oghmy, Bibliotece Naukowej, przeżywał szczęśliwą młodość nie znając swego ojca do czasu, aż ten z pomocą impa Druzila stworzył wywar Klątwy Chaosu, który, w niedługim czasie zburzył spokój w życiu kapłanów Deneira i młodego Cadderly'ego. Młodzieniec po wielu przeciwnościach ze strony kapłanów Talony, skrytobójców Nocnych Masek oraz innych sił zgromadzonych przez swego ojca, zdołał pokonać swojego rodziciela, jednak Klątwa wciąż istniała. Uśpiona przez Cadderly'ego spoczywała w podziemiach Biblioteki Naukowej, czekała na nowe "naczynie", aby móc siać Chaos. Z pomocą wywarowi przyszedł Kierkan Rufo dawany przyjaciel Cadderly'ego, wyrzucony z zakonu Deneira za zdradę. I tym razem Cadderly wspierany przez swych przyjaciół, krasnoludzkich braci Bouldershoulderów, ukochaną mniszkę Danicę oraz wzbierającą w nim moc jego boga zdołał odgonić zło, jednak świątynia zbruka przez działania Klątwy Chaosu musiała zostać zburzona, a pomordowanych mnichów trzeba było zastąpić nowymi. Z pomocą Deneira, Cadderly zdołał stworzyć nowy potężny budynek świątyni, starzejąc się od rzucania niezwykle potężnych czarów. Ostatnio w pobliżu Carradoon działy się niezwykłe rzeczy najpierw pojawił się tam statek z drużyną Drizzta Do'Urdena, a niedawno zaobserwowano tam pojawienie się drowów i ludzkiego skrytobójcy, którzy udali się w towarzystwie Cadderly'ego i towarzyszy do jaskini czerwonego smoka, aż w Carradoonie było widać wybuchy magicznej energii oraz odczuwano wstrząsy, niedługo towarzysze wrócili a od ludzi mieszkających w pobliżu legowiska bestii słychać było pogłoski o drowach przemierzających lasy.
Drizzt Do'Urden
Dzieciństwo Drizzta z domu Do'Urden, było pełne niebezpieczeństw, gdyż urodził się w Menzoberranzan, w jednym z najpotężniejszych miast Podmroku. Jako młody drow uczęszczał, razem z bratem Dininem, do szkoły wojowników, gdzie został najlepszym szermierzem. Trenował go również jego ojciec - Zaknafein. Drizzt opuścił pomrok, ponieważ stwierdził, ze serce nie wytrzyma brutalnych zasad jego pobratymców. Jego zdaniem Drowy są istotami niekochającymi, brutalnymi, chcącymi zatrzymać wszystko tylko dla siebie i starają się same nie robić niczego, co nie przyniesie im korzyści. Mroczne elfy oddały wszystkie cechy wewnętrzne takie, jak miłość i współczucia w zamian za stanie się najlepszymi i najgroźniejszymi szermierzami w całych Krainach. Poza tym u drowów liczyła się przede wszystkim pozycja w hierarchii. Chciały być za wszelka cenę na jej szczycie. Własne córki mordowały matki, żeby objąć ich rolę. To było w Menzoberranzan "normalne".
Drizzt był taki, jaki jego ojciec - Zaknafein, nienawidził zwyczajów drowów, i potępiał ich boginię - Pajęczą Królową Lloth. Zaknafein został oddany w ofierze przez matkę Drizzta - Malice. Drow postanowił zrealizować marzenia ojca i razem z Guenhwyvar opuścił Podmrok, który wyprowadził go na Dolinę Strażnika. Po opuszczeniu Menzoberranzan, został ogłoszony zdrajcą i potępiony przez samą Lloth, która pragnęła jego śmierci. Lloth rozkazała Malice oddania syna w ofierze, jednak matce nie udało to się i została zgładzona przez powierniczki bogini.
Na powierzchni, a dokładnie w Dolinie Lodowego Wichru, znalazł przyjaciół: krasnoluda Bruenora Battlehammera, Catti-brie, jego przyszytą córkę, oraz barbarzyńcę Wulfgara. Ghuenhwyvar, jest magiczną kocicą z planu Astralnego, którą można przywołać na plan Materialny, za pomocą figurki. Gdy Drizzt mieszkał jeszcze w Podmroku, służył w patrolu drowów, poznał tam maga o imieniu Masoj. To on posiadał figurkę pantery. Mag wykorzystywał jednak panterę do celów ją hańbiących. Posługiwał się nią, jak płatnym mordercą. Bardzo mu się to nie podobało, więc odebrał Guenhwyvar magowi. Od tamtej pory nie rozstawali się ze sobą. Mroczny elf walczy dwoma sejmitarami. Każdy z nich waży około 1 kilograma. Ten pierwszy nazywa się Żagiew Mrozu, zdobył go podczas walki, razem z Wulfgarem, ze smokiem - Lodową Śmiercią. Jak się potem dowiedział, chroni całkowicie posiadacza przed ogniem. Oprócz tego, jakby miał własny umysł, wysysa esencje życiowe z bardzo potężnych wrogów, takich jak smoki, tanar'ri czy glabrezu.
Drugi sejmitar Drizzt nazwał "Błysk", gdyż świeci błękitnym światłem. Został on mu dany, z prywatnej kolekcji, od maga z rodziny Harpellów - Malhorna. Drizzt Do'Urden ma na koncie wiele wygranych walk z orgami, ogrami, olbrzymami oraz innymi potężnymi bestiami. Szczególnie zasłynął w bitwie w obronie Dekapolis oraz na statku "Duszek Morski" prowadzonego przez kapitana Deudermonta.
Elminster
Elminster Aumar jest chyba najpotężniejszym i najstarszym magiem w Krainach. Ma ponad 1000 lat. Nie sposób zliczyć jego funkcje i zasługi. Jest Wybrańcem Mystry, założycielem Harfiarzy, nauczycielem tysięcy czarodziejów (z których wszyscy odnieśli duże sukcesy), wychowawcą kilku z Siedmiu Sióstr, bohaterem Czasu Niepokoju, obrońcą Wieży Arunsuma, wspomożycielem wielu sławnych bohaterów, a także doskonałym aktorem. Odegrał też chyba największą rolę w rozwoju Candlekeep, mówi się, że sam wie więcej, niż jest to zapisane we wszystkich księgach świata. W 1350 KD osiadł w Cienistej Dolinie z powodu dokuczających mu wreszcie objawów starości. Obraca się we wspaniałym otoczeniu, a jego najlepszym przyjacielem jest Khelben. Zadziwiające jest, że oprócz bycia arcymagiem, jest również dobrym złodziejem i... tancerzem. Trudno sobie wyobrazić Krainy bez tego sympatycznego starca.
Jarlaxle
Jarlaxle Baenre, trzeci syn matki opiekunki Baenre, niegdyś poświęcony Lolth przez matkę oraz rodzeństwo, urodził i wychował się w podmroku w mieście zwanym Menzoberranzan. Uczęszczał zapewne do szkoły wojowników, gdzie doszedł do znakomitej perfekcji. Trenował również z ojcem Drizzta - Zaknafeinem. Zaknafejn stwierdził, że nigdy nie spotkał się z takim wyszkolonym wojownikiem (Jarlaxle wygrał sparing z Zaknafejnem, choć wie, że stało się tak tylko dzięki jego szczęściu). Obiecał jednak Jarlaxowi, że spotka się on z lepszym od siebie, którego Zaknafein sam będzie trenował - drow pokładł nadzieje w dopiero co narodzonym Drizztcie.
Jarlaxle, po skazaniu na śmierć, uciekł z Menzoberranzan. Po kilku latach stworzył grupę, w której skład wchodzili uciekinierzy, nazywając ją Bregan De'Arthe. Aktualnie grupa ta składa się ze znakomitych wojowników (Berg'inion Baenre), magów (Rai'gy z nieistniejącego już Domu Teyachumet) oraz psioników (Kimmuriel Oblorda). Jednak kryjówka ich jest nie znana nikomu z "zewnątrz".
Jarlaxle jest przystojnym drowem, nie mającym włosów na głowie, co jest bardzo rzadkim przypadkiem. Drow po prost goli ją, a następnie nakłada swój kapelusz z okrągłym rondem. Jarlaxle posiada mnóstwo magicznych przedmiotów m.in: opaska na oku chroniąca go przed magią umysłu, worek z nieskończoną ilością sztyletów do rzucania, pióro dzięki któremu może przywołać gigantycznego ptaka, oraz wiele różdżek i innych niespodzianek. W walce zazwyczaj używa sztyletów. Jarlaxle jest bardzo przebiegłym wojownikiem oraz konsultantem i przywódcą. Rozmowa z nim jest zazwyczaj pełna zagadek i niejasności.
Khelben
Khelben Arunsun zwany "Czarnokijem" z powodu jego nieodłącznej magicznej laski jest Wybrańcem Mystry i szanowanym obywatelem Waterdeep. Ten wiekowy (ok. 1000 lat) arcymag jest wynalazcą kilku wspaniałych czarów. Ceni prawo i porządek, jest założycielem lub członkiem wielu mających na celu zachowanie ładu organizacji, jak Sojusz Lordów, Harfiarze (założył je wspólnie z jego przyjacielem Elminsterem; potem z niej odszedł tworząc analagiczną organizację pod nazwą Księżycowe Gwiazdy) czy lordowie Waterdeep (niedawno i z niego zrezygnował). Jego żona, Laera Silverhand, to jedna z Siedmiu Sióstr. Ma wielu wrogów, a różne opowieści o nim sprawiły, że mnóstwo ludzi nauczyło się go bać, tym bardziej, że jego ulubinym sposobem walki jest zastraszanie, a publicznie nie pojawia się bez swojej czarnej laski i szaty, co sprawia, że wygląda złowieszczo. Nigdy nie zdradza swoich sekretów, a różnym poszukiwaczom przygód, których często wspomaga, mówi "tylko to co muszą wiedzieć" i nic nadto.
Yamun
Były wódz Ziem Hordy i sprawca największej wojny w ostatnich kilkudziesięciu latach. Był charyzmatycznym wojownikiem o ogromnych ambicjach. W 1359 KD zabił swego ojca i mianował się khanem (właściwie kazał się nazywać "Wielkim Khanem") Tuiganów, wkrótce jednocząc hordę. W chwili rozpoczęcia najazdu jego armia liczyła 300 tys. Jeźdźców. Z łatwością podbił Shou i zawarł układ z Thay, w wyniku którego jego armia została przeteleportowana do Rashemenu, który nie sprawiał khanowi zbyt wielkiego problemu. Jego ekspansja zakończyła się w wyniku połączenia sił Ziem Centralnych, on sam został zabity podczas łupienia północnych miast Thesku przez króla Azouna IV, króla Cormyru i przywódcy krucjaty przeciwko Tuiganom.
Zaknafein
Zaknafein Do'Urden ojciec, nauczyciel i mentor Drizzta Do'Urdena, najlepszy fechmistrz w całym Menzoberranzan. Największy rywal fechmistrza domu Baenre Dantraga. Drow o czystym sercu, walczący dwoma mieczami, lecz w Menzoberranzan liczyło się tylko to drugie... Często był wykorzystywany do zabijania kapłanek w bitwie o lepszą pozycję w mieście. Zaknafein nienawidził świata drowów i tego czego robił, uczynki swe usprawiedliwał tym, że zabija on istoty złe, nie mające serca. W jego życiu zmieniło się wiele kiedy na świat przyszedł trzeci syn opiekunki Malice, Drizzt, Zak wiedział, że jest to jego syn i że jest jeszcze jakaś nadzieja, że wychowa go na takiego jakimsam jest. Drizzt i Zaknafein uwielbiali razem trenować. Fechmistrz najbardziej obawiał się wysłania syna do akademii Melee-Magthere-szkoły wojowników w której z najłagodniejszego drowa robiono bezwzględnego morderce. Po okresie nauki Drizzta, Zak odkrył, że w jego synu nic się nie zmieniło, nadal był jego synem, drowem który potrafił kochać.
Zaknafein został złożony w ofierze pajęczej królowej Lloth przez opiekunkę Malice za czyn jego syna na powierzchni.
Kiedy Drizzt mieszkał w dziczy Podmroku, a Malice nie mogła go znaleźć i zabić jak tego życzyła sobie pajęcza królowa, wysłała w pogoń za Drizztem widmo Zaknafeina całkowicie kontrolowane przez złe moce...był to dar od Lloth. Po wielu miesiącach poszukiwań widmo odnalazło Drizzta najpierw w jaskini Illithidów, a potem na jeziorze kwasu. To właśnie wtedy w duchu widmo obudziła się ta część Zaknafeina która rzuciła się w jezioro kwasu i odeszła na zawsze...
