| Okładka | Opis |
 |
|
Arktyczna Przygoda to drugi tom cyklu o przygodach Artemisa Fowla autorstwa irlandzkiego pisarza Eoina Colfera. W skrócie można powiedzieć, że główny bohater ma trzynaście lat, jest geniuszem i arcyprzestępcą, który odkrył pod ziemią lud wróżek, porwał jedną z nich i wymienił w ramach okupu na tonę 24-karatowego złota w małych nieoznakowanych sztabkach. Zapowiada się ciekawie? Zdecydowanie. Zapewniam was też, że się nie zawiedziecie, a cały cykl potrafi zachwycić również znacznie starszych czytelników niż młodzież, na którą w teorii jest nastawiony.
Tym razem spotkanie z Artemisem jest zupełnie inne niż poprzednio. Teraz będzie nam dane ujrzeć współpracę Fowla i Policji Niższej Krainy, dotychczas zawziętych wrogów, lecz zmuszonych przez aktualną sytuację do tego trudnego sojuszu. W podziemiu odkryto przemyt baterii, które uchodzą za niebezpieczne i zakazane źródło energii. Podejrzenie oczywiście trafia na Artemisa. On z kolei ma własny problem. Właśnie się dowiedział, że jego zaginiony ojciec żyje i jest przetrzymywany przez rosyjską mafię. Musi znaleźć sposób, by w bezpieczny sposób go odbić.
Fabuła jest naprawdę ciekawa. Nie sposób oderwać się od lektury, co jest w wielkim stopniu zasługą zabawnych bohaterów powieści wykreowanych przez Eoina Colfera. Dba o to w sporej mierze Ogierek, centaur pracujący jako pomoc techniczna wróżkowej policji, ale zarabiający na życie poprzez wypowiadanie sarkazmów. Lecz o Artemisie również nie należy zapominać. Gdy ktoś jest geniuszem, to ma bardzo niestandardowy charakter, a jego wypowiedzi potrafią w wysokiej mierze zaskakiwać i bawić. Przez większość czasu to właśnie on jest w centrum akcji, a ja zawsze z przyjemnością obserwuję wyczyny młodego Fowla, który w tym tomie zaczyna przechodzić przemianę z arcyprzestępcy na bohatera. Inne postacie także są interesujące. Czytelnik może obserwować relacje Holly i Artemisa, bogate w nieufność, lecz także podszyte szacunkiem. Ochroniarz i jedyny przyjaciel Fowla, Butler, stanowi swego rodzaju blokadę moralną dla podopiecznego, ale sam w sobie również jest ciekawą postacią. Jest to w końcu jedyny człowiek, który w pojedynku jeden na jednego zmierzył się z trollem i wygrał, a, jak powiedziała Holly, nagranie tej walki stanowi materiał instruktażowy do walki wręcz w zajęciach dla Policji Niższej Krainy.
Biorąc pod lupę styl ,chciałbym powiedzieć, że książkę bardzo przyjemnie się czyta, zwłaszcza ze względu na jej przepełnienie humorem. Nie tylko dzięki zabawnym postaciom, ale również błyskotliwym dialogom obfitującym w żarty, które nie tracą na mocy, gdy wraca się do cyklu już któryś raz z kolei bądź dopiero zapoznaje się z nim, będąc już nieco powyżej docelowej grupy wiekowej. To jest właśnie ta zaleta cyklu o Artemisie Fowlu, którą najczęściej podkreślam, bo książka uchodząca za młodzieżową, a jednocześnie nie nudząca dojrzalszych odbiorców, to prawdziwa perła literatury.
Nie jest to mój ulubiony tom z przygodami Fowla, bo „jednynki” nic nie przewyższy, ale Arktyczna Przygoda wprowadza do serii coś zupełnie nowego – współpracę pomiędzy wrogimi poprzednio jednostkami. Daje fundament do wielu następnych przygód, bo choć pierwszą część można traktować jako osobną powieść, to myślę, że warto poznać dalsze losy Artemisa.
Ocena 8/10
Coś starego, coś nowego, coś śmiesznego i zupełnie wyjątkowego.