| Okładka | Opis |
 |
|
W dzisiejszych czasach autorzy fantastyki tworzą coraz bardziej nietypowe światy i w nich umiejscawiają niesamowite historie. Oba te warunki spełnia najnowsza książka Jaya Kristoffa pod tytułem Bratobójca. Jest to druga księga cyklu: Wojna lotosowa Jaka ona jest?
Opowieść zaczyna się tuż po wydarzeniach pierwszej części – Tancerze burzy. Cesarstwo Shimy znajduje się o krok od wojny domowej. Do tego stanu doprowadziła Yukiko, Tancerka Burzy jeżdżąca na tygrysie burzy imieniem Burru, zabijając shoguna Yoritomo. Teraz jest ona przewodnikiem duchowym rebelii, której głównymi siłami są Kagé (cienie). Razem zbliżają się do wojny domowej, by raz na zawsze uwolnić Shime od cesarstwa, gildii i lotosu.
Autor stworzył bardzo nietuzinkowy świat. Głównym założeniem jest połączenie steampunku/dieselpunku z kulturą i wierzeniami japońskimi. Normalną rzeczą w tym świecie są samurajowie poruszający się w egzoszkieletach i dzierżący łańcuchowe katany. Miasta są zadymione niczym w wiktoriańskiej Anglii. Nie tylko, dym jest wspólny z erą rozkwitu przemysłu. Na co dzień spotyka się biedę i choroby wynikające właśnie z głodu techniki. Głodu dosłownie, gdyż wszystkie silniki pracują na paliwo pochodzenia roślinnego. Jest ono ekstrahowane z lotosu, rośliny, którą obsiano dziewięćdziesiąt procent pól cesarstwa Shimy. Problem z tą roślina jest taki, że wyjaławia i zatruwa glebę, przez co nie można dalej na niej uprawiać.
Niestety wybór lotosu jest bardzo niefortunny – każdy jego gatunek jest rośliną wodna, przez co nie może rosnąć na polach. Po drugie, nie są to rośliny oleiste, czyli nie ma możliwości, byz nich ekstrahować paliwa. Jest jeszcze jeden problem dotyczący całego świata - niekonsekwencja technologiczna. Cały czas imperium korzysta ze sterowców nazywanych lotostatkami, a jednocześnie istnieją plecaki odrzutowe. Są świetlówki i radiostacje dalekiego zasięgu, a jednocześnie podstawowym urządzeniem obliczeniowym są liczydła.
Powieść napisana jest typowym dla gatunku, czyli fantastyki dla młodzieży, językiem. Oznacza to trzecioosobową i niezależną narrację oraz prosty i delikatny język. Czyli brak przekleństw, a wszystkie mogące demoralizować kwestie są zawarte w podtekstach. No prawie wszystkie, Bruu mówi bezpośrednio i prosto z mostu. Co jest zabawne, kiedy próbuje on zrozumieć ludzką naturę i zadaje ciekawe pytania Yukiko.
Bratobójca to ciekawa opowieść ze sporą liczbą zwrotów akcji w nietuzinkowym świecie. Miejsce akcji szczególnie spodoba się fanom kultury japońskiej, na której jest w ono oparte. Ale nie tylko im - wielu czytelników znajdzie w tej pozycji coś dla siebie. Miejmy nadzieję, że kolejne części będą równie dobre, i że cała seria utrzyma powiew świeżości wśród powtarzających się schematów.
Ocena: 8/10
Lotospunk, baśniowe stwory i niesamowita historia w nietuzinkowym świecie, czyli to, co książka fantasy powinna mieć.
Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Uroboros.