| Okładka | Opis |
 |
|
Fanom fantastyki, a w szczególności science fiction, Orsona Scotta Carda nie trzeba przedstawiać. Jego „Gra Endera” podbiła serca czytelników przede wszystkim dużą dawką emocji i niebanalnym pomysłem, na pozornie tylko, ograny schemat fabularny. W pracy nad książką „W przededniu” wspomagał go Aaron Johnston, wieloletni współpracownik i współtwórca komiksowej opowieści o pierwszej bitwie z robalami. Obaj postanowili zamknąć tę historię w ramach powieści.
Akcja książki dzieje się w kilku płaszczyznach, niektóre z nich z czasem się zazębiają, inne do końca funkcjonują jako oderwane od siebie wątki. Pierwszy z nich umiejscowiony jest gdzieś w dalekim kosmosie w okolicach Pasa Kuipera i wiąże się z postacią Victora- wolnego górnika pracującego wraz z rodziną nad pozyskiwaniem surowców z asteroid. W dość niewielkiej, relatywnie patrząc, odległości od asteroidy, którą w danej chwili zajęli się górnicy, porusza się wysłany przez konsorcjum Juke Limited statek Makarhu. Jego cywilny przywódca- Lem dziedzic wielkiej fortuny, wraz z zespołem badawczym prowadzi testy nad nowym sprzętem wydobywczym. Ostatnim z miejsc akcji jest Ziemia, na którą trafiamy za pośrednictwem Wita O'Toole'a dowódcy międzynarodowych sił specjalnych, elity wśród zawodowców: Policyjnego Oddziału Polowego.
Zachwyciła mnie precyzja w kreowaniu kosmicznej wizji, ciężko było mi znaleźć w niej jakieś nieścisłości, choć nie wątpię, że ktoś bardziej skrupulatny czegoś by się doszukał. Obraz Wszechświata w Pasie Kuipera jest bardzo pociągający, choć warunki życia nie należą do najprostszych i wymagają od eksploatujących asteroidy wolnych górników ogromnej elastyczności. Członkowie tych niewielkich społeczności opanowują wszelkie umiejętności pozwalające im jak najlepiej wykorzystać swoje talenty w dalekim kosmosie. Nikt i nic nie jest zbędne, niczego się nie wyrzuca, wszystko może być częścią zastępczą, a każdy rozwija się w tym, w czym przejawia zdolności, by jak najlepiej służyć wspólnemu dobru. To właśnie Edimar, jedna z załogantek El Cavadora, na którym podróżuje również Victor, genialna nawigator za pomocą specjalistycznego sprzętu obserwacyjnego, jako pierwsza namierzyła obcych.. Zupełnym kontrastem dla świata wolnych górników jest świat korporacji Juke Limited, związany ze statkiem Makarhu. Ze względu na niewielką odległość od El Cavadora, Lem i jego załoga dość szybko zostają poinformowani o potencjalnym zagrożeniu. Tymczasem odległa Ziemia nic nie wie o wydarzeniach w kosmosie, życie spokojnie toczy się dalej, a ludzie nawet nie przeczuwają jak blisko czai się niebezpieczeństwo.
Wśród trójki głównych bohaterów, najsłabiej mamy okazję poznać Wita O'Toole'a, nie dowiadujemy się prawie nic o jego przeszłości i życiu poza POP. Zupełnie inaczej jest z Victorem i Lemem. Pierwszy z nich, młodziutki, urodzony w kosmosie genialny mechanik z jednej strony jest typowym nastolatkiem, buntującym się przeciwko decyzji Rady - starszych załogantów El Cavadora, zaś z drugiej posiada wybitny, analityczny umysł, dzięki któremu potrafi stłumić początkowe oburzenie, by działać na korzyść rodziny. Z czasem odnajduje w sobie ogromne pokłady odwagi, co pozwala mu porwać się na niemożliwe. Lem Juke, syn wielkiego biznesmena, przez lata znosił despotyzm ojca, poddającego go kolejnym próbom. Gdy ten w końcu powierzył mu ważną i przełomową misję, postanowił wykorzystać szansę, by udowodnić mu, że potrafi być kimś, niezależnie od jego wpływów. Jest to około trzydziestoletni mężczyzna, geniusz w zarządzaniu, jednak jego charakter silnie ukształtowała niezdrowa relacja z ojcem, w której więcej jest rywalizacji niż czegokolwiek innego. W książce spotkamy też sporo bohaterów pobocznych, między innymi znanego z „Gry Endera” bohatera w starciach z robalami: Mazera Rakhama, choć w tym tomie pojawia się on epizodycznie i dość szybko musimy go pożegnać.
Fabuła książki, dla czytelników „Gry Endera” tylko częściowo jest przewidywalna. Wiemy, że dojdzie do starcia z Formidami i zdajemy sobie sprawę jak ono się skończy. Powieść ta opowiada nam o kulisach pierwszego kontaktu, reakcji świata na inne życie w kosmosie oraz o tym, na jakim etapie technologicznym była ludzkość w momencie spotkania z obcą cywilizacją. Opowiedziana historia porywa, ciężko się od niej oderwać, tempo akcji jest bardzo dobre i żaden z wątków nie nudzi.
Nieco obawiałam się tej powieści, dość alergicznie reaguję na takie odcinanie kuponów od czegoś, co sprzedało się świetnie, jednak muszę przyznać, że wyjątkowo dobrze ją odebrałam. Brakuje w niej filozoficzno-religijnych rozważań, jakie można było znaleźć w dalszych częściach „Sagi o Enderze”, jakie dla wielu czytelników okazały się zbyt ciężkostrawne. Znajdziemy tu bardzo wiele akcji oraz wciągającą fabułę i interesujące postacie.
W porównaniu z „Grą Endera”, książka wypada słabiej, jednak ciężko dorównać powieści, która wstrząsała czytelnikami na kilku płaszczyznach. Podobała mi się zdecydowanie bardziej niż cykl o Groszku, zapoczątkowany „Cieniem Endera”. Miłośnikom świata Andrew Ksenobójcy, szczerze tę książkę polecam, gdyż pozwala nieco odświeżyć wizję przekazaną w „Grze Endera”. Równie mocno zachęcam, by ci, którzy z twórczością autora jeszcze się nie zetknęli, sięgnęli po tę powieść, ponieważ jest to kawał dobrze napisanego science fiction.