| Okładka | Opis |
 |
|
Kwestia życia po śmierci od wieków intrygowała rozmaitych twórców. Kolejne powieści ją poruszające oraz ich popularność świadczą tylko o tym, że jest to wciąż jeden z bardziej interesujacych motywów literackich. Grzegorz Gortat porusza ten problem w swojej najnowszej powieści „Piętnaście kroków”.
Eryk Kafka, główny bohater i jednocześnie narrator przedstawionej historii,rozpoczyna kolejny zwyczajny dzień. Przynajmniej tak mu się przez jakiś czas wydaje, gdyż dość szybko zauważa swoją pomyłkę . Okazuje się, że jest duchem, przeniósł się w zaświaty, gdzie spotkał podobne, bezcielesne istoty. Ma przed sobą zadanie do wykonania, choć nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, na czym ma ono polegać. Przez większą część opowieści błądzi w całkowicie obcych realiach i szuka odpowiedzi na kształtujące się w jego głowie pytania.
Oprócz duchów, przedstawione uniwersum zamieszkują anioły i demony. To właśnie te pierwsze mają dla Eryka specjalne zadanie, przez które jego dusza, zamiast spoczywać w pokoju, wędruje po doczesnym świecie. Agenci drugiej strony konfliktu między dobrem a złem pojawiają się sporadycznie jako siła utrudniająca wykonanie misji. O istocie najwyższej – Stwórcy – jedynie się wspomina, nie znajdziemy w książce żadnej próby jego przedstawienia. Wiele innych aspektów wykreowanej rzeczywistości również pominięto milczeniem. Na próżno możemy szukać odpowiedzi na pytania: jak, po co i dlaczego. Poznajemy jedynie wyrywek świata, którego tajemnic nie dane będzie nam zgłębić.
Jedenastoletni bohater książki jest typowym nastolatkiem. Ma kochających rodziców, przeżywa pierwszą miłość, a w szkole regularnie prześladuje go kolega z klasy. Nagła zmiana, jaka zaszła w jego egzystencji każe mu odrzucić wszystko, co do tej pory było dla niego cenne. Eryk jest chłopcem wyjątkowo spokojnym jak na swój wiek. Stoicyzm, z jakim podchodzi do niesamowitych wydarzeń, w które został wplątany, wydaje się nienaturalny. Nie daje się ponieść emocjom, a swą misję wypełnia z zaskakującą cierpliwością. Zresztą, dwoje innych bohaterów, Jo i Marcin, również wyjątkowo spokojnie i z pełnym zrozumieniem podchodzi do kwestii rozmowy z duchem.
W książce natrafimy na pierwszoosobową narrację, a całą historię poznamyz perspektywy Eryka, w pełni zgłębiając jego przemyślenia na temat życia w zaświatach. Język w powieści niczym się nie wyróżnia, a co ważne - nie przykuwa też specjalnie uwagi, przez co lekturę można odebrać jako nieco nijaką. Nie wzbudziła we mnie większych emocji, a nieśpieszne tempo wydarzeń również nie zachęca do lektury.
W przedstawionej wizji zaświatów duchy dość bezpośrednio wpływają na życie innych, zmuszając ich do działania i ujawniając skrywane tajemnice. Mogło by to być całkiem ciekawe, jednak takie nie jest, gdyż została zaprezentowane w mało interesujący sposób..Liczne niedopowiedzenia nie intrygują, a raczej sprawiają wrażenie, że opowieść jest niekompletna. Akcja również nie przyciąga zbyt wiele uwagi przez co powieść wydaje się nudna. Z drugiej strony jednak, takie stonowane i pozbawione emocji podejście nie jest często spotykanym zabiegiem w literaturze młodzieżowej. Trudno mi tę książkę polecić, gdyż mnie wizja przedstawiona przez autora nie oczarowała, jednak nie wątpię, że są osoby, którym tak wykreowany świat przypadnie do gustu.
Ocena 4/10
Niezbyt pociągająca opowieść o duchach i zaświatach przeznaczona dla młodych czytelników.