Las skrywający wiele tajemnic, intensywne płatki śniegu, po których nie ma żadnego trwałego śladu... i ta cisza w mroku, bardziej nienaturalna niż potwory czające się w jego zakamarkach. Miejsce, o którym nikt nie chce pamiętać - Księżycowa Knieja.
"Z jakiego powodu szukasz w jaskini kogoś o tyle potężniejszego od siebie? Czemu zakłócasz spokój wspaniałej Akulatraxas?"
Akulatraxas, Zielona Smoczyca tak stara, jak sama Księżycowa Knieja. Za swoje legowisko smok ten obrał sobie podziemną jaskinię, w której mógłby spokojnie pilnować swoich jaj. Nie pragnie niczego więcej poza spokojem i bezpieczeństwem. Akulatraxas jest świadoma swej potęgi, jednak nie przejawia apodyktycznych skłonności w stosunku do nikogo, kto nie ma wrogich zamiarów. Ostatnie problemy Zielonego Smoka z olbrzymami uczyniły zeń podejrzliwą istotę, obawiającą się o życie swoich nienarodzonych dzieci.
"Twe maniery pozostawiają wiele do życzenia. Okazuj więcej szacunku, gdy zwracasz się do smoków... Inni spośród mego gatunku mogą nie być tak tolerancyjni."
To, na co Zielony Smok zwraca największą uwagę, to umiejętna konwersacja połączona ze znajomością etykiety. Stare przyzwyczajenie do okazywania respektu przed istotami silniejszymi i większymi od siebie uwidacznia się przy każdym dialogu i jest kluczem dla śmiałków do odpowiedniej rozmowy z Akulatraxas. Jest ona wręcz przewrażliwiona na tym punkcie, jednak nie będzie wpajać bohaterom odpowiednich "manier", ponieważ pod płaszczem dostojeństwa desperacko potrzebuje pomocy w pewnej niezwykle istotnej materii.
"Normalnie zabiłabym cię za twą bezczelność, lecz to są niezwykłe okoliczności."
Zaiste, okoliczności są nietypowe. Wzgórzowe olbrzymy za wszelką cenę próbują odebrać smocze jaja Akulatraxas i mimo dotychczasowych niepowodzeń, smok obawia się o swoje potomstwo. Olbrzymy nie są co prawda dużym wyzwaniem dla legendarnego Zielonego Smoka, ale nad żądzą zemsty i szału przedkłada on życie swojego największego skarbu - smoczych jaj. Zmuszony chronić swojego dobytku, pragnie zagłady agresywnych sąsiadów i głowy przywódcy olbrzymów wzgórzowych, co spowodowałoby powrót do dawnych, spokojnych czasów.
"Łupieżcy nie dostaną mych jaj, przysięgam! A teraz, moje małe narzędzie zemsty, czy trzeba ci czegoś jeszcze?"
Nasz bohater jest doskonałą szansą dla Akulatraxas na uporanie się z tym problemem, dlatego jest ona w stanie zaoferować nawet część swojego złota w zamian za pomoc. Wprawdzie nie ma pojęcia o Słowach Mocy, ale po okazaniu jej należytego szacunku, może nam powiedzieć kilka słów o innych smokach zamieszkujących Grzbiet Świata, które również nie poddały się terrorowi olbrzymów.
"Stąpaj ostrożnie maleńka istoto. Tylko głupiec rozkazuje smoczycy w jej jaskini."
W gruncie rzeczy Zielony Smok jest tolerancyjny wobec niższych sobie ras, ale zawsze znajdzie okazję, aby pouczyć każdego wędrowca o odpowiednim zachowaniu. Mimo iż nie znosi sprzeciwu i nacisku z jakiejkolwiek strony, jest w stanie to zaakceptować w zaistniałej sytuacji. Nikomu jednak nie pozwala nawet zbliżyć się do swoich jaj i staje się zabójczo niebezpieczny, gdy ktoś podejmie takową próbę.
"Przeżyłam w tych górach całe swoje życie. Będę żyć tu jeszcze długi, długi czas..."
Z czasem wrodzona bezczelność Zielonego Smoka ustąpiła miejscu instynktowi macierzyńskiemu i chęci przetrwania. Akulatraxas nie obawia się upływu czasu, gdyż wiele jej jeszcze go pozostało, nie oczekuje również zainteresowania czy poddaństwa, wręcz przeciwnie - pragnie jedynie samotności i przedłużenia swojego gatunku poprzez swych potomków. Paradoksalnie, może właśnie dzięki takiemu zachowaniu dożyje czasów, o które inne smoki tak usilnie zabiegają.
» Screen 1
» Screen 2
» Screen 3
» Screen 4
» Screen 5
» Screen 6
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}