| Okładka | Opis |
 |
|
Jedną z niezaprzeczalnie najważniejszych cech fantastyki jest dowolność w kreowaniu świata przez autora. Większość wysoko ocenianych pozycji może poszczycić się nie tylko intrygującą fabułą czy pełnokrwistymi bohaterami, lecz także właśnie nietuzinkowym uniwersum. Jednak rzadko kiedy pozostaje ono głównym atutem powieści; wszak w pojedynkę nie obroni całego tytułu. Wydawać by się mogło, że jakby specjalnie naprzeciw temu twierdzeniu wychodzi "Słońce Słońc".
Świat Karla Schroedera jest światem niezwykłym. Virga to sztuczny balon o średnicy tysięcy mil, wypełniony powietrzem, wodą, a także... miastami. Ogrzewane energią skonstruowanych przez ludzi słońc wirują w przestrzeni, wytwarzając namiastkę grawitacji. Na pierwszy rzut oka wizja autora dotycząca życia w takich warunkach wydaje się być nierealna, jednak z każdym rozdziałem staje się coraz bardziej przekonująca. Z początku trudno się przyzwyczaić do panujących tu zasad, lecz Schroeder konsekwentnie przypomina czytelnikowi o działających prawach fizyki, nie pozwalając mu się zagubić. Dziwić może sam poziom rozwoju i model społeczeństwa - szczególnie w tym drugim wyczuwalna jest nutka steampunku, stanowiąca kolejny smaczek w tych już i tak niesamowitych realiach.
Jak to zwykle bywa, świat ten nie jest pozbawiony konfliktów. W jeden z nich wplątuje się Hayden Griffin - młody bojownik o wolność narodu Aerie, podbitego przez nację Slipstreamu. Poprzysięga on zemstę na Chaisonie Fanningu, admirale floty ciemiężycieli odpowiedzialnym także za śmierć jego rodziców. Wyruszając w powietrzną podróż mającą umożliwić mu ziszczenie jego planów, wraz z resztą załogi błyskawicznie przeradza się z łowcy w zwierzynę. Będąc świadkiem kolejnych wydarzeń, uzmysławia sobie, że wiele spraw jawi się zupełnie inaczej niż przewidywał, a niektóre z nich mają podwójne dno. Mimo to najważniejszym elementem fabuły pozostaje jej przygodowy aspekt, który nie zapewni czytelnikowi znacznego wysiłku intelektualnego, a za to sporą dawkę rozrywki. "Słońce słońc" pozostaje wciągającą powieścią awanturniczą, pełną wartkiej akcji, piratów oraz powietrznych potyczek.
Na nieszczęście, wspaniale skonstruowane uniwersum oraz rwące do przodu wydarzenia niekorzystnie odbijają się na kreacjach postaci. Bohaterowie są wyjątkowo słabo zarysowani, większość z nich można opisać w kilku krótkich zdaniach. Trudno nawet uznać Haydena Griffina za protagonistę, skoro został przedstawiony niewiele lepiej od reszty ludzi-kukieł. Nieco lepiej malują się dwie postaci kobiece: Venera, żona admirała, oraz zbrojmistrzyni Aubri Mahallan. Obie mają wyznaczony konkretny cel i sprecyzowany charakter, co znacznie wyróżnia je na tle reszty osobowości. Niestety nie poświęcono im w książce tyle miejsca, na ile zasłużyły, więc nie mogą całkowicie uratować fatalnej kondycji pozostałych bohaterów.
Niemniej warto sięgnąć po "Słońce Słońc", bodaj po to, by zanurzyć się we wspaniałym świecie Schroedera. Powieść ta, choć pod wieloma względami przewidywalna, potrafi utrzymać czytelnika w napięciu, które nie opuści go aż do przewrócenia ostatniej kartki. Po skończonej lekturze pozostaje jednak niedosyt - oraz ogromna nadzieja na szybki powrót do eksplorowania Virgi w kolejnym tomie cyklu.
Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego dziękujemy:
